DNS یا نظام نام دامنه به معنای Domain Name System است. وظیفه اصلی DNS این است که نامهای دامنه قابل فهم برای انسان را به آدرسهای IP عددی ترجمه کند که کامپیوترها برای شناسایی و اتصال به وبسایتها در شبکهی اینترنت استفاده میکنند. به این ترتیب، DNS مشابه دفترچه تلفنی عمل میکند که امکان دسترسی به وبسایتها را با استفاده از نامهای دامنه آسانتر میکند. DNS مانند یک دفترچه تلفن عمل میکند زمانی که شما از یک دفترچه برای نگهداری شماره های لازم استفاده میکنید، برای هر فرد یک اسم در نظر میگیرید. حفظ کردن اسامی که هروز با آن سروکار دارید آسان تر است یا به یاد سپردن شماره تلفن های آنها؟ حتما اسامی آسان تر هستند.
تاریخچه دی ان اس چیست؟
در زمانهای ابتدایی پیدایش اینترنت، تمام سایتها با آدرسهای IP شناخته میشدند و چون تعداد آنها کم بود به راحتی قابل شناسایی بودند. بعد از گسترش اینترنت و زیاد شدن وب سایتها روشهایی برای ذخیره نام و IP وب سایت ها ارائه شد. اولین بار فردی به نام الیزابت فینلر فایلی به نام host.txt که حاوی نام وب سایت ها و آدرس آی پی آنها بود را ایجاد کرد. بعد از آن پل مک پتریس سیستمی برای این منظور ایجاد کرد که اساس کار DNS امروزی را تشکیل میدهد.
برای تغییر DNS، میتوانید به روشهای زیر عمل کنید:
- تغییر DNS در سیستم عامل:
- ویندوز: برای تغییر DNS در ویندوز، به تنظیمات شبکه بروید، شبکه مورد نظر خود را انتخاب کنید، سپس تنظیمات TCP/IPv4 یا TCP/IPv6 را تغییر دهید و DNSهای مورد نظر خود را وارد کنید.
- مک: در سیستمعامل مک، به تنظیمات شبکه بروید، شبکه مورد نظر خود را انتخاب کنید، سپس بر روی “پیشرفته” کلیک کنید و DNSهای جدید خود را وارد کنید.
- استفاده از DNSهای عمومی:
- برخی از سازمانها DNSهای عمومی را ارائه میدهند که میتوانید در تنظیمات شبکه خود استفاده کنید. مثلاً، Google DNS با آدرسهای 8.8.8.8 و 8.8.4.4 یا Cloudflare DNS با آدرسهای 1.1.1.1 و 1.0.0.1.
- استفاده از روتر:
- شما همچنین میتوانید تنظیمات DNS را در روتر خود تغییر دهید تا تمام دستگاههای متصل به شبکه خود از DNS جدید استفاده کنند.
توجه داشته باشید که تغییر DNS میتواند تأثیراتی در سرعت و دسترسی به وبسایتها داشته باشد. همچنین، در صورتی که نیازی به تغییر DNS ندارید، توصیه میشود از DNSهای تأمین کننده شما استفاده کنید.